Symbolisch bloemwerk
Symbolisch bloemwerk ook wel liturgisch bloemwerk genoemd, is het verhaal met bloemen. Bloemen spreken een taal waar woorden niet kunnen reiken. Aan de hand van een schriftlezing, lied of thema maken we een ‘bloemstuk’. Zoeken we naar symbolen, getallen, vormen en schiktechnieken die daarbij passen.
UIT DE GLAZEN ZEE EN HET GEDOOFDE VUUR,
UIT OUDE VERHALEN, LIEFDE EN HERINNERINGEN
ZIJN DE MENSEN VAN VOORBIJ, DE CIRKEL IS ROND.
WIJ HEBBEN ZE AAN U OPGEDRAGEN
EN WETEN HEN OPNIEUW GEBOREN.
IN HET LICHT VAN DE DRIE-EENHEID,
VADER, ZOON EN HEILIGE GEEST.
5 juni 2022, Pinksteren
In den beginne sprak iedereen op aarde dezelfde taal. Dat was gemakkelijk voor de communicatie. Tijdens de torenbouw van Babel ontstond er een Babylonische spraakverwarring, de Geest van God was afwezig. De mensen konden elkaar niet meer verstaan. Dit is hier uitgebeeld door de rode Kornoelje takken die kris kras verspreid staan bovenop de toren van Babel.
De liturgische kleur van de Geest is rood, de kleur van Pinksteren. Vandaag vieren we het Pinksterfeest. De uitstorting van de Heilige Geest. Er zijn tongen van vuur die zich verspreiden over de apostelen die begeesterd raakten. Hierna konden ze alle volken toespreken in hun eigen taal. Het verhaal was voor iedereen verstaanbaar.
De vuurrode, geel en oranje gekleurde rozen verbeelden het vuur dat tussen het groen fel brand. Het vuur is zuiverend en licht verspreidend. De groene takken staan weid uit. Zij symboliseren de handen van God die de wereld troost en redt.
Het rood doet mensen spreken.
God schenkt aan ons zijn Geest.
Een vuur, een tong, een teken,
de kleur van het Pinksterfeest.
Niets kan de vonk meer doven.
Een vuur dat niemand stuit,
daalt neer op wie geloven,
de vlammen slaan eruit.
Het groen doet ons bezingen,
de hoop die in ons leeft.
Dat God aan alle dingen
een nieuwe toekomst geeft.
40 dagen na Pasen vieren we Hemelvaart.
Jezus is definitief naar de hemel gegaan.
Zijn vrienden staren naar de hemel en zien Hem niet meer.
Wel voelen ze een golf van oneindige liefde.
Jezus zegende hen met de woorden:
“Zie Ik ben met u, al de dagen, tot de voleinding van de wereld”.
Gisteravond op Stille Zaterdag is het graf geopend.
We zien het graf, we kunnen er in kijken, er is niets dan ruimte, uit het graf loopt een pad gemaakt van levend hout.
Dit is de weg die wij mogen volgen, vanuit het donker volgen wij Jezus Christus.
De witte bloemen verbeelden de lege doeken, de dood is overwonnen!
Wij hebben slechts de late sprokkels
van verwarde woorden
over een steen,
een doek, een tuinman of een engel in het wit
Maar meer dan woorden
is de ervaring dat Hij leeft:
dat teer geheim
dat wij behoedzaam
in ons hart bewaren.
Daar breekt Hij onze duisternis in twee
en kan plots
de lente buiten laten
als twee kalveren in de eerste wei.
Geen veilige ‘rust in vrede’
maar opstand en leven.
geen noodlot en berusting, maar uitzicht en inzicht
dat de dood geen einde is
maar een begin, nieuw en anders dan voorheen.
Op witte donderdag is de liturgische kleur wit, de kleur van onschuld, reinheid en stilte.
Vandaag is de lezing uit Johannes 13: 1 – 15 met als thema “Dienen”.
In deze viering wil Jezus ons iets duidelijk maken, het gaat niet om de viering van het afscheid, maar om een mentaliteitsverandering.
We zouden nederig en dienstbaar moeten zijn, Jezus geeft het voorbeeld en wast als een knecht de voeten.
Een witte lely symboliseert Jezus, deze bloem staat voor onschuld en zuiverheid, de witte viooltjes verbeelden de nederigheid.
Veel vroeger dan het avond maal is het verhaal begonnen…..
Want elke zieke, elke zondaar, elk dood gewaand mens
heeft een vezel uit Zijn hart geplukt.
Hij stond zo stil, zo transparant: niets dan liefde en vergeving.
Onhandig stond Hij, met het waterbekken en de witte doek,
onhandig als elkeen die liefde doet.
Maar Zijn gestalte, Zijn gebaar van onvervalste liefde
was gestalte en gebaar van God.
Hij schrok er zelf van: dat de Onnoembare even tastbaar werd
in het teder strelen van onze vuile voeten.
Vandaag is het de 5e zondag van de 40-dagentijd, de kleur is paars en het thema is: Wat is wijsheid? De tekst is uit Spreuken 1:20-33.
De Iris is de bloem van de wijsheid. En naast de Irissen staat een weegschaal.
Wat is wijsheid? Leg je je keuzes op een weegschaal? Wat is het beste voor mijzelf? Kies je voor het licht, verbeeld door de witte bloemen op de weegschaal of kies je voor het duister, verbeeld door de donkere bloemen?
Gods wijsheid, verbeeld door de Irissen, wordt aan ons duidelijk gemaakt. Tenminste als we willen zien en horen. Die wijsheid gaat over het leven, over je hart gebruiken en naar God luisteren. Je ogen gebruiken en onderscheiden wat recht is en wat onrecht. Je weg gaan vanuit de ruimte van je hart. Dan breekt het leven door de dood met witte bloemen van geloof en groene levenskracht.
Het thema is: ‘Thuiskomen bij God en in Gods liefde mogen leven’.
HOERA! Is het feest?
De verloren zoon is huiswaarts gekeerd en dat wordt gevierd. Je kunt dit zien in de schikking van vandaag.
We zien verschillende voorjaarsbloeiers. Die hebben ook een betekenis.
De roze kleur hoort bij deze 4e zondag. Deze kleur is een mix van het paars van inkeer en boete dat vermengd wordt met het wit van het feest.
Is het feest?
Het zou feest moeten zijn!
‘Een lichtje is sterker dan alle duisternis van de wereld’.
In het woord was leven en het leven was het licht voor de mensen.
Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet kunnen doven.
Joh. 1: 4-6
Vandaag is het de vierde en laatste zondag van advent. De kleur is nu weer paars. De zoon van Zacharias en Elisabeth is geboren. Ze gaan op de achtste dag met hem naar de synagoge. Daar krijgt hij zijn naam. Johannes.
In de schikking zien we in de druivenstronk Zacharias en Elisabeth. In en rond het rieten mandje ligt blad van de hedera als teken van Gods eeuwige trouw. De blauwe distels verwijzen naar de levensweg van Johannes.
Het is de derde zondag van advent ook wel Gaudete ‘verheugt u’ genoemd.
We volgen het kinderdienst project, het plakboek van Lucas, “voel jij het ook”?
De lezing is uit Lucas 1:39-56.
Op deze zondag breekt het licht van het komend feest reeds in de lezing door en verandert het paars in roze. Het gaat hier om Elisabeth en Maria, die vervult zijn met de Heilige Geest. Dan klinkt de lofzang van Maria: “Mijn ziel prijst en looft de Heer, mijn hart juicht om God mijn redder, de Barmhartige ziet naar mij om, heilig de Naam, heilig de Naam. Naar lied 157 .
Uitleg van de schikking:
De hedera staat voor Gods trouw voor eeuwig verbonden met het licht. Maria wordt verbeeld door een witte Amaryllis, die staat voor ongereptheid en zuiverheid en Elisabeth door een roze Amaryllis die staat voor het doorbreken van het licht.